در سوگ سربازان گمنام و مظلوم دکتر عباس شیری

در سوگ سربازان گمنام و مظلوم 

‎در سحرگاه دوم تیرماه تعداد دو دستگاه اتوبوس حامل سربازان مرکز آموزش 05 شهید سرلشکر گنجوی ،

 در محور سروستان و نی ریز استان فارس دچار سانحه گردید که متاسفانه در این حادثه تعداد نوزده نَفَر 

 از سربازان نیروی زمینی ارتش کشته و تعدادی نیز مصدوم شدند. خبرى دردناک و تلخ که هـیچ واکنشی

 قابل تأملى هم از طرف مقامات کشور نداشته است . ظاهرا باید بپذیریم که اهمیت آشکارشدن تار موی زنان 

و شرکت چند جوان در جشن فارغ التحصیلی و سلب تابعیت یک تبعه توسط کشورش و غیره ، از جان هم وطنان

 بی پناه ما بیشتر است . چون در آن موارد بلافاصله بالآترین مقامات کشور در تلویزیون حاضر شده و شدیدا 

موضع مى گیرند . بزودی این موضوع هم فراموش مى شود و خانواده هاى بی پناه که عزیزانشان را از دست داده اند

 باید بر سر مزار انان بروند و شیون کنند و با خود زمزمه کنند که چه کسی مسوول مرگ آنان است . اگر امروز

 این اتفاق در یک کشورعربى می افتد چه بسا ما سفارتخانه اش را آتش مى زدیم و رهبران ان کشورها را تهدید 

مى کردیم که چرا چنین شده است . یا تحلیل هایی ارایه می کردیم که این حوادث توطئه ایی علیه جهان اسلام است .

 چرا امروز حوادث مهم داخلی در کشور ما در درجه دوم اهمیت قرار دارد . چرا نباید عزاى عمومى اعلام شود ، چرا نباید

 بلافاصله سران کشور شخصا به محل حادثه بروند و موضع بگیرند ، کارى که همیشه در کشورهای دیگر انجام مى شود ، 

چون این افراد سرباز بوده اند ؛ مظلوم ، گمنام ، از طبقات زیرین جامعه ، از خانواده هایی کارگر و کشاورز . نه وابستگی 

سیاسی داشته اند که عده ایی از آنها دفاع کنتد ، نه کس و کارى که دنبال کارشان باشد . از این نقطه گسست ها 

عمیق مى شود و دولتی که وظیفه اش را در قبال شهروندانش ترک کند ، سرمایه اجتماعى اش کاهش مى یابد .  

براى آمرزش روح این جوانان مام وطن دعا کنیم و از خداوند براى خانواده آنان صبر طلب کنیم . دکتر عباس شیری